Podstawy lutowania indukcyjnego do łączenia miedzi, srebra, lutowania twardego, stali i stali nierdzewnej itp.
Lutowanie indukcyjne wykorzystuje ciepło i spoiwo do łączenia metali. Po stopieniu, wypełniacz przepływa pomiędzy ściśle dopasowanymi metalami bazowymi (łączonymi elementami) poprzez działanie kapilarne. Stopiony wypełniacz wchodzi w interakcję z cienką warstwą metalu podstawowego, tworząc mocne, szczelne połączenie. Do lutowania twardego można wykorzystać różne źródła ciepła: nagrzewnice indukcyjne i oporowe, piece, palniki itp. Istnieją trzy powszechne metody lutowania: kapilarne, z karbem i formowanie. Lutowanie indukcyjne dotyczy wyłącznie pierwszej z nich. Kluczowe znaczenie ma prawidłowa szczelina między metalami nieszlachetnymi. Zbyt duża szczelina może zminimalizować siłę kapilarną i prowadzić do słabych połączeń i porowatości. Rozszerzalność cieplna oznacza, że szczeliny muszą być obliczane dla metali w temperaturze lutowania, a nie pokojowej. Optymalny odstęp wynosi zazwyczaj 0,05 mm - 0,1 mm. Przed lutowaniem Lutowanie twarde jest bezproblemowe. Należy jednak zadać sobie kilka pytań - i odpowiedzieć na nie - aby zapewnić udane, opłacalne połączenie. Na przykład: Jak odpowiednie są metale nieszlachetne do lutowania; jaki jest najlepszy projekt cewki dla określonych wymagań czasowych i jakościowych; czy lutowanie powinno być ręczne czy automatyczne?
W DAWEI Induction odpowiadamy na te i inne kluczowe punkty przed zaproponowaniem rozwiązania lutowania twardego. Skupienie się na topniku Metale nieszlachetne muszą być zwykle pokryte rozpuszczalnikiem znanym jako topnik przed ich lutowaniem. Topnik oczyszcza metale nieszlachetne, zapobiega ponownemu utlenianiu i zwilża obszar lutowania przed lutowaniem. Kluczowe jest nałożenie wystarczającej ilości topnika; zbyt mała ilość może spowodować, że topnik stanie się
nasyca się tlenkami i traci zdolność ochrony metali nieszlachetnych. Topnik nie zawsze jest potrzebny. Wypełniacz zawierający fosfor
można stosować do lutowania stopów miedzi, mosiądzu i brązu. Lutowanie bez topnika jest również możliwe przy użyciu aktywnej atmosfery i próżni, ale lutowanie musi być wtedy wykonywane w komorze z kontrolowaną atmosferą. Topnik musi być zwykle usunięty z części po zestaleniu się metalowego wypełniacza. Stosowane są różne metody usuwania topnika, z których najpopularniejsze to hartowanie w wodzie, wytrawianie i szczotkowanie drutem.