Przegląd topologii indukcyjnego systemu grzewczego
Wszystkie indukcyjne systemy grzewcze są opracowywane przy użyciu indukcji elektromagnetycznej, która została po raz pierwszy odkryta przez Michaela Faradaya w 1831 roku. Indukcja elektromagnetyczna odnosi się do zjawiska, w którym prąd elektryczny jest generowany w zamkniętym obwodzie przez wahania prądu w innym obwodzie umieszczonym obok niego. Podstawową zasadą ogrzewania indukcyjnego, które jest zastosowaną formą odkrycia Faradaya, jest fakt, że prąd przemienny przepływający przez obwód wpływa na ruch magnetyczny obwodu wtórnego znajdującego się w jego pobliżu. Wahania prądu wewnątrz obwodu pierwotnego
dostarczyło odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób tajemniczy prąd jest generowany w sąsiednim obwodzie wtórnym. Odkrycie Faradaya doprowadziło do rozwoju silników elektrycznych, generatorów, transformatorów i urządzeń komunikacji bezprzewodowej. Jego zastosowanie nie było jednak bezbłędne. Utrata ciepła, która występuje podczas procesu nagrzewania indukcyjnego, była głównym bólem głowy podważającym ogólną funkcjonalność systemu. Naukowcy starali się zminimalizować straty ciepła poprzez laminowanie ram magnetycznych umieszczonych wewnątrz silnika lub transformatora. Po prawie Faradaya nastąpiła seria bardziej zaawansowanych odkryć, takich jak prawo Lentza. Prawo to wyjaśnia fakt, że prąd indukcyjny płynie odwrotnie do kierunku zmian indukcyjnego ruchu magnetycznego.